این دلِ مجنون سـرشتِ خویش رسوا میکنم
محشــــــرِ دیوانــگی هــــا را دو بالا میکنم
میــــروم تا عــــرشِ افــکاری بلنــدِ همـدلی
ســـر زمینِ سبــــزِ ایمــان را تمــاشا میکنم
دانه دانه یک به یک از چرخِ مینا فام عشق
لعل و گوهــــر چیده و در پــــای لیلا میکنم
میسرایـم من غزل از عمقِ احساس و شعور
در دلِ شب هـــــــا بگوش خلق نجوا میکنم
صبحگاهان پا برهنــه میروم تا دشتِ شوق
رفته رفتـه گـــــردی دامــــانِ تو پیدا میکنم
عاشقــم عاشق گناه هم چیست ای نابخردان
هر کجـــا باشـــــم نگاه بر روی زیبا میکنم
پیش من از باغِ فـردوس و رخِ حوری مگو
عالــــــم و خاتــــم فـــــدای ذاتِ یکتا میکنم
سنگ سنگِ انجمادِ کوهی هجران و هوس
در رهی سـرو خرامان رفتـــــه دریا میکنم
خشت خشتِ خانــه را از برگِ گلهای ادب
با نـــــم اشک تـــــــازه بنمـوده محیا میکنم
یکدل بشکستــه دارد دخل و خرچ روزگار
این متـــاع در چوکِ بـازار تو سودا میکنم
ناله ها دارد دل محمود فرصت اندک است
با زبان شعــــــر دردی خفتـــه معنا میکنم
----------------------------------------
دوشنبه 06 ثور ( اردیبهشت ) 1395 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 25 اپریل 2016 میلادی
ســــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل افغانستان
